Als ik kiezen mocht,
tussen morgen en vandaag;
morgen is alles nieuw,
gisteren gaat voorbij.
Als ik niet kiezen kan,
tussen morgen en vandaag;
morgen is alles gelijk,
gisteren gaat nooit voorbij.
zondag 5 februari 2012
zondag 22 januari 2012
donderdag 12 januari 2012
woensdag 11 januari 2012
Typisch
Het zou zo typisch zijn. Op dag drie alweer afhaken! Ik doe het alleen niet. Even zat ik met de gedachte te spelen niets meer te bloggen. Mijn hoofd helemaal compleet op nul zetten en mijn praatjes bewaren voor een andere dag. Alleen... Ik weet ook dat van uitstel, vaak ookafstel komt en bij mij gebeurt dat in honderd procent van de gevallen.
Morgen is het donderdag. Ik heb geen reet gedaan deze vakantie. Typisch.
Morgen is het donderdag. Ik heb geen reet gedaan deze vakantie. Typisch.
dinsdag 10 januari 2012
Roze
Roze allstars... Daar droomde ik een week geleden over. Niet in de zin van 'ik wil ze hebben', maar in de zin van 'ik sliep en droomde over roze allstars'. Vannacht had ik weer een droom, roze nagellak. Ik houd mijn dromen in de gaten!
Ede, mijn stad.
Lieve Ede,
In jou ben ik bijna tweeëntwintig jaar geleden geboren. In een ziekenhuis dat nu niet meer bestaat. Ik ben in jou opgegroeid, verhuisd en bijna al mijn eerste keren liggen in jou.
Je bent mijn woonplaats, waar ik nu nog steeds woon. Midden in het centrum, boven een ijssalon dat in de wintermaanden helaas gesloten is. Op zondag kan ik hier geen boodschappen doen en dat is best jammer, aangezien ik dit op zaterdag weleens vergeet. Vooruit denken is niet mijn sterkste kant, maar muren van Ede; dat heb jij vast wel gezien.
Nu heb ik vakantie Ede. In plaats van dat ik in Tirgu Mures zit in het land Roemenië, waar mijn ex-vriendje woont, zit ik bij jou. Ik schrijf in eenzaamheid, maar dat vind ik heerlijk. Rust om mij heen, geen mensen die zeuren of verplichte sociale praatjes. Even niets meer, dan ik en mijn pen. Helaas moeten er wel boodschappen komen, dus ik ben vandaag nog eventjes de deur uit geweest.
In de twintig minuutjes dat ik buiten was, ben ik vier bekenden van vroeger tegen gekomen. Maar liefst vier, Ede. Vind je dat niet wat veel? Dat is één bekende per vijf minuten en daar ben ik eigenlijk niet zo van gediend. Weg stilte, weg mijmeringen in mijn hoofd en hallo Ede, met al je mensen van vroeger.
Misschien dat ik je nog een keer ga omruilen voor een stad. Berlijn ofzo.
Kusje,
Jou Edese Ingrid.
In jou ben ik bijna tweeëntwintig jaar geleden geboren. In een ziekenhuis dat nu niet meer bestaat. Ik ben in jou opgegroeid, verhuisd en bijna al mijn eerste keren liggen in jou.
Je bent mijn woonplaats, waar ik nu nog steeds woon. Midden in het centrum, boven een ijssalon dat in de wintermaanden helaas gesloten is. Op zondag kan ik hier geen boodschappen doen en dat is best jammer, aangezien ik dit op zaterdag weleens vergeet. Vooruit denken is niet mijn sterkste kant, maar muren van Ede; dat heb jij vast wel gezien.
Nu heb ik vakantie Ede. In plaats van dat ik in Tirgu Mures zit in het land Roemenië, waar mijn ex-vriendje woont, zit ik bij jou. Ik schrijf in eenzaamheid, maar dat vind ik heerlijk. Rust om mij heen, geen mensen die zeuren of verplichte sociale praatjes. Even niets meer, dan ik en mijn pen. Helaas moeten er wel boodschappen komen, dus ik ben vandaag nog eventjes de deur uit geweest.
In de twintig minuutjes dat ik buiten was, ben ik vier bekenden van vroeger tegen gekomen. Maar liefst vier, Ede. Vind je dat niet wat veel? Dat is één bekende per vijf minuten en daar ben ik eigenlijk niet zo van gediend. Weg stilte, weg mijmeringen in mijn hoofd en hallo Ede, met al je mensen van vroeger.
Misschien dat ik je nog een keer ga omruilen voor een stad. Berlijn ofzo.
Kusje,
Jou Edese Ingrid.
Fantasie
Het komende jaar moet ik van mezelf een notitieboekje per maand volschrijven, zodat ik mezelf stimuleer om te blijven schrijven. Ook als ik niet weet waarover, want het boekje moet vol.
Per dag heeft een mens gemiddeld zo'n 60.000 gedachten, dus in feite zouden we genoeg stof tot schrijven moeten hebben. Tussen die vele gedachten zit vast iets wat bruikbaar is, alleen het moet je opvallen. Met aandacht durven leven en kijken naar jezelf. Maar de meeste tijd van de dag vliegen we door en staan we niet eens stil bij onze gedachten. Ergens is dat is positief, want de gedachten over stofzuigen, boodschappen en het avondeten biedt ook niet de meest intressante stof.
Tussen al onze gedachten zitten ook onze fantasieën en gisteravond ben ik eens begonnen met die op papier te zetten. Een geheel nieuwe ervaring. Meestal ben ik gewend om feiten te schrijven, pure fictie of gedichten met warrige woorden zodat het cryptisch word. Schrijven over je eigen fantasie levert een geheel nieuwe dimensie op.
Wat je schrijft is fictie, omdat het een fantasie is. Iets waarvan ik eventueel zou willen dat het echt gebeurd, maar het is niet zo. Tegelijkertijd schrijf ik over mijn diepste verlangens, iets wat mij enorm kan raken en dat is een bijzondere gewaarwording. Dat wat ik schrijf word tastbaar en echt. Ik leef dus een moment in mijn fantasiewereld en dat is heerlijk.
Schrijven over mijn fantasieën, zou ik vaker moeten doen.
Per dag heeft een mens gemiddeld zo'n 60.000 gedachten, dus in feite zouden we genoeg stof tot schrijven moeten hebben. Tussen die vele gedachten zit vast iets wat bruikbaar is, alleen het moet je opvallen. Met aandacht durven leven en kijken naar jezelf. Maar de meeste tijd van de dag vliegen we door en staan we niet eens stil bij onze gedachten. Ergens is dat is positief, want de gedachten over stofzuigen, boodschappen en het avondeten biedt ook niet de meest intressante stof.
Tussen al onze gedachten zitten ook onze fantasieën en gisteravond ben ik eens begonnen met die op papier te zetten. Een geheel nieuwe ervaring. Meestal ben ik gewend om feiten te schrijven, pure fictie of gedichten met warrige woorden zodat het cryptisch word. Schrijven over je eigen fantasie levert een geheel nieuwe dimensie op.
Wat je schrijft is fictie, omdat het een fantasie is. Iets waarvan ik eventueel zou willen dat het echt gebeurd, maar het is niet zo. Tegelijkertijd schrijf ik over mijn diepste verlangens, iets wat mij enorm kan raken en dat is een bijzondere gewaarwording. Dat wat ik schrijf word tastbaar en echt. Ik leef dus een moment in mijn fantasiewereld en dat is heerlijk.
Schrijven over mijn fantasieën, zou ik vaker moeten doen.
Abonneren op:
Posts (Atom)