Vandaag

Als ik kiezen mocht,
tussen morgen en vandaag;
morgen is alles nieuw,
gisteren gaat voorbij.

Als ik niet kiezen kan,
tussen morgen en vandaag;
morgen is alles gelijk,
gisteren gaat nooit voorbij.

Trots

En dus...

Mag ik vandaag ook niet skippen! Vanaf morgen! Morgen, morgen morgen!

Typisch

Het zou zo typisch zijn. Op dag drie alweer afhaken! Ik doe het alleen niet. Even zat ik met de gedachte te spelen niets meer te bloggen. Mijn hoofd helemaal compleet op nul zetten en mijn praatjes bewaren voor een andere dag. Alleen... Ik weet ook dat van uitstel, vaak ookafstel komt en bij mij gebeurt dat in honderd procent van de gevallen.

Morgen is het donderdag. Ik heb geen reet gedaan deze vakantie. Typisch.

Roze

Roze allstars... Daar droomde ik een week geleden over. Niet in de zin van 'ik wil ze hebben', maar in de zin van 'ik sliep en droomde over roze allstars'. Vannacht had ik weer een droom, roze nagellak. Ik houd mijn dromen in de gaten!

Ede, mijn stad.

Lieve Ede,

In jou ben ik bijna tweeëntwintig jaar geleden geboren. In een ziekenhuis dat nu niet meer bestaat. Ik ben in jou opgegroeid, verhuisd en bijna al mijn eerste keren liggen in jou.
Je bent mijn woonplaats, waar ik nu nog steeds woon. Midden in het centrum, boven een ijssalon dat in de wintermaanden helaas gesloten is. Op zondag kan ik hier geen boodschappen doen en dat is best jammer, aangezien ik dit op zaterdag weleens vergeet. Vooruit denken is niet mijn sterkste kant, maar muren van Ede; dat heb jij vast wel gezien.

Nu heb ik vakantie Ede. In plaats van dat ik in Tirgu Mures zit in het land Roemenië, waar mijn ex-vriendje woont, zit ik bij jou. Ik schrijf in eenzaamheid, maar dat vind ik heerlijk. Rust om mij heen, geen mensen die zeuren of verplichte sociale praatjes. Even niets meer, dan ik en mijn pen. Helaas moeten er wel boodschappen komen, dus ik ben vandaag nog eventjes de deur uit geweest.
In de twintig minuutjes dat ik buiten was, ben ik vier bekenden van vroeger tegen gekomen. Maar liefst vier, Ede. Vind je dat niet wat veel? Dat is één bekende per vijf minuten en daar ben ik eigenlijk niet zo van gediend. Weg stilte, weg mijmeringen in mijn hoofd en hallo Ede, met al je mensen van vroeger.

Misschien dat ik je nog een keer ga omruilen voor een stad. Berlijn ofzo.

Kusje,
Jou Edese Ingrid.

Fantasie

Het komende jaar moet ik van mezelf een notitieboekje per maand volschrijven, zodat ik mezelf stimuleer om te blijven schrijven. Ook als ik niet weet waarover, want het boekje moet vol.
Per dag heeft een mens gemiddeld zo'n 60.000 gedachten, dus in feite zouden we genoeg stof tot schrijven moeten hebben. Tussen die vele gedachten zit vast iets wat bruikbaar is, alleen het moet je opvallen. Met aandacht durven leven en kijken naar jezelf. Maar de meeste tijd van de dag vliegen we door en staan we niet eens stil bij onze gedachten. Ergens is dat is positief, want de gedachten over stofzuigen, boodschappen en het avondeten biedt ook niet de meest intressante stof.

Tussen al onze gedachten zitten ook onze fantasieën en gisteravond ben ik eens begonnen met die op papier te zetten. Een geheel nieuwe ervaring. Meestal ben ik gewend om feiten te schrijven, pure fictie of gedichten met warrige woorden zodat het cryptisch word. Schrijven over je eigen fantasie levert een geheel nieuwe dimensie op.
Wat je schrijft is fictie, omdat het een fantasie is. Iets waarvan ik eventueel zou willen dat het echt gebeurd, maar het is niet zo. Tegelijkertijd schrijf ik over mijn diepste verlangens, iets wat mij enorm kan raken en dat is een bijzondere gewaarwording. Dat wat ik schrijf word tastbaar en echt. Ik leef dus een moment in mijn fantasiewereld en dat is heerlijk.

Schrijven over mijn fantasieën, zou ik vaker moeten doen.

Mijn liefde voor Berlijn

In maart 2011 ben ik voor de eerste keer een paar dagen in Berlijn geweest. Ik ben al in meerdere steden geweest maar nog nooit voelde ik mij in een stad zo op mijn gemak als daar. Berlijn straalt nog enorm veel pijn en verdriet uit door de tweede wereldoorlog, maar er is ook enorm mooie architectuur om te bekijken en er zijn nog veel straatjes met ateliers en kunst.
Het is een stad waar je veel kan leren en veel kan bekijken. De mensen zijn vriendelijk, juist omdat ze willen laten zien dat ze niet lijken op de duitsers van de vorige generatie.
In Berlijn zijn er momenten geweest dat ik alleen door de stad liep, totaal vreemd en onbekend, maar me toch zo ontzettend veilig voelde.

Dromen

De kop van het nieuwe jaar is er alweer af. Week twee is begonnen. In alle goede voornemens heb ik gefaald, maar dat is voor mij niets nieuws. Er ligt nog steeds een fris jaar in het vooruitzicht en ik ben van plan er iets moois van te maken.

Iedereen heeft minder goede kanten en ik denk dat we deze allemaal kunnen ontwikkelen tot een kracht. Een van mijn minder goede kanten is zelfdiscipline. Ik neem mezelf vaak voor om met slechte gewoontes en verslavingen (onder andere roken) te stoppen, maar haak vaak weer af. Te vaak, te snel en te gemakkelijk.
Daarom maak ik geen goede voornemens meer, maar stel ik mijn dromen op. Dromen over hoe ik dit jaar voor mij zie en hoe ik over 357 dagen tevreden terug kan kijken. Aan de hand daarvan stel ik een actieplan op en kijk wat ik daarvoor moet doen. Dat zijn geen goede voornemens, dat is een plan. Plannen mogen bijgesteld worden en worden op den duur geëvalueerd. Misschien helpt dat om mijn zelfdiscipline wat te omzeilen of te motiveren. Een plan is namelijk een uitdaging, iets waarvan je groeit en goede voornemens, om ergens mee te stoppen, zijn alleen maar zwaar en lastig.

Mijn dromen voor het komende jaar:

1. Op reis naar Berlijn.
2. Mezelf ontwikkelen op schrijfgebied.
3. Geld op mijn spaarrekening.
4. Vriendschap, familie en liefde.
5. VOLUIT GENIETEN.

Aan het einde van 2012 wil ik op deze dingen terugblikken en groei zien. Gewoon, omdat ik jong ben en niet stil wil blijven staan.